Η ιστορία του καφέ KIMBO ξεκινάει 60 χρόνια πριν, όταν 3 αδέρφια άρχισαν να ψήνουν καφέ στον φούρνο του πατέρα τους στη Νάπολη. Σε μια πόλη που πρακτικά όλοι ασχολούνταν με την τέχνη του καφέ και την κληροδοτούσαν από γενιά σε γενιά, το ταλέντο και η διαίσθηση κάποιων ξεχώρισαν. Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του Francesco, Gerardo και Elio Rubino που ίδρυσαν την εταιρία KIMBO.

Δεν ξεκίνησαν την εταιρία ως βιομήχανοι αλλά ως ιδιοκτήτες καφεκοπτείων. Πολύ σύντομα η δημοτικότητα του espresso KIMBO επεκτάθηκε πέρα από τα όρια της γειτονιά τους με ανθρώπους να έρχονται από πολύ μακριά για να το γευτούν. Η φήμη τους μεγάλωσε σταδιακά σαν κάποιος να απολαμβάνει αργά ένα φλυτζάνι καλού καφέ και έτσι τους δημιουργήθηκαν καινούριες ιδέες όπως να φέρουν την απόλαυση του Ναπολιτάνικου καφέ στα coffee shops και τα σπίτια όλου του κόσμου!!

Το 1960, τα αδέρφια Rubino εκμεταλλεύτηκαν τις καινούργιες τεχνικές συσκευασίας και τις δυνατότητες που τους έδινε. Με την επαναστατική συσκευασία του δοχείου με κενό αέρος, η Ναπολιτάνικη παράδοση του αληθινού καφέ μπορούσε να ταξιδέψει οπουδήποτε στον κόσμο. Έτσι δημιούργησαν το 1963 το Café do Brasil και πολύ σύντομα έγινε ένα από τα πιο σημαντικά καφεκοπτεία σε όλη την Ευρώπη.
Ο καφές τους έγινε διάσημος σε όλη την Ιταλία και τον κόσμο με το Εμπορικό Σήμα KIMBO και μάλιστα το 1994 το Café do Brasil κατατάσσεται δεύτερο στον τομέα του λιανεμπόριού σε συσκευασμένο καφέ στην Ιταλική αγορά, μια θέση που κρατάει ακόμη και σήμερα.

Παρά τους αμέτρητους μύθους που περιστοιχίζουν την προέλευση του καφέ, εξακολουθεί να είναι αβέβαιο πότε οι καρποί του φυτού χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά και δημιούργησαν το ρόφημα με την έντονη γεύση και ενεργειακές ιδιότητες.

Σύμφωνα με τους θρύλους, όλα ξεκίνησαν αρχές του 9ο αιώνα όταν ένας βοσκός ονόματι Καλντί στην Αιθιοπία παρατήρησε οτι τα πρόβατά του ήταν εξαιρετικά ζωηρά όταν έτρωγαν τους καρπούς ενός άγνωστου φυτού (μύθος των κατσικών που χορεύουν). Ο βοσκός αποφάσισε να δοκιμάσει τους περίεργους καρπούς και ανακάλυψε τις ευεργετικές του ιδιότητες.

Ο Καλντί ανέφερε τα ευρήματα του στον επικεφαλή μοναχό της τοπικής μονής, ο οποίος έκανε ένα ποτό με τα φύλλα καφέ αφού τα ανακάτεψε με νερό (ο πρώτος Barista!) και διαπίστωσε ότι τον κράτησε σε εγρήγορση και σε πολύωρη βραδινή προσευχή.

Ο μοναχός μοιράστηκε την ανακάλυψη του με τους άλλους μοναχούς και ο λόγος για τα φύλλα του καφέ άρχισε να εξαπλώνεται.

Οι καρποί διαδόθηκαν σταδιακά στην περιοχή, αργότερα στη χώρα και μέσω εμπόρων έφτασαν στην αραβική χερσόνησο στα μέσα του 15ου αιώνα.

Η χώρα που εξέλιξε πρώτη τον καφέ ήταν η Υεμένη όπου έβρασαν τους κόκκους και έφτιαξαν το διάσημο ρόφημα.

Από εκεί προήλθε το όνομα του. “Qahwa” που προφέρεται “κάουα” ήταν η λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Άραβες για το κρασί το οποίο αντικατέστησε ο καφές ως το πιο διαδεδομένο ποτό καθώς το αλκοόλ απαγορεύτηκε από το Ισλάμ.

Η λέξη πέρασε από πολλά στάδια και μετατροπές με κάθε χώρα να χρησιμοποιεί διαφορετική προφορά μέχρι που κατέληξε στη σημερινή της μορφή.

Μια άλλη εκδοχή αποδίδει το όνομα του καφέ στο Βασίλειο της Κάφφα την περιοχή της Αιθιοπίας όπου άρχισε να χρησιμοποιείται ο καφές.

Μετά την εξάπλωση του καφέ και στην Ευρώπη, σειρά είχε η Αμερική. Συγκεκριμένα, στις αρχές του 18ου αιώνα, καλλιεργήθηκαν φυτά καφέ στην Τζαμάικα και αργότερα στο Μεξικό, τη Βενεζουέλα, την Κολομβία και τη Βραζιλία που θεωρήθηκε πως έχει το ιδανικότερο χώμα και κλίμα για αυτού του είδους την καλλιέργεια.

Καθόλου περίεργο αφού σήμερα η Βραζιλία είναι πρώτη σε παραγωγή καφέ παγκοσμίως. Τελευταίος σταθμός ήταν φυσικά η Κένυα και η Τανζανία κι έτσι ο καφές ολοκλήρωσε το διηπειρωτικό του ταξίδι.

Η διαδρομή του καφέ από τις κατσίκες του βοσκού στην Αιθιοπία μέχρι τις μηχανές του εσπρέσο είναι μεγάλη αλλά κάθε φορά που παραγγέλνουμε ένα καφέ, καθώς ξυπνάμε ή λέμε τα νέα μας στην παρέα, ξέρουμε ότι στο σύγχρονο πολιτισμό είναι κάτι παραπάνω από ένα ρόφημα….